Konijn en eendje

Konijn en eendje

In de dierenwereld kunnen, bij gebrek aan beter, hele vreemde liefdes ontstaan. Een tijdje geleden zat er hier in een volière een konijn.
Dit dier was gevonden en werd maar niet opgehaald. Normaal brengen wij dieren, die niet in de Apenhof thuis horen, door naar
een collega die in die soort gespecialiseerd is, maar voor hem wisten wij geen opvangadres te vinden.

Daarom lieten we hem maar bij ons lopen. Het konijn had het ogenschijnlijk best naar zijn zin.
Enige tijd later stond er een meisje bij het hek met een klein eendje. Ze vertelde dat de grote eenden heel gemeen voor de
kleine waren en dat ze hem wilde verdrinken. Ze had hem kunnen pakken en hoopte dat hij bij ons mocht blijven.

In de volière waarin het konijn zat was ook een vijvertje Dat leek ons het beste plaatsje wat wij voor hem hadden.
Waarom de oudere eenden probeerde het jonge eendje om te brengen was wel duidelijk. Het diertje had een aangeboren afwijking.
Zijn vleugels waren naar boven om geslagen en hij leek zo ongeveer op een vliegtuig. Een vrijwilligster noemde hem dan ook meteen vliegtuigje. De natuur is bikkelhard voor dieren die gehandicapt geboren worden, en zulke jongen worden vaak door de ouders verstoten, of nog erger.

Toen de eend het konijn zag was er eindelijk een dier die hem niet belaagde. Hij bleef maar achter hem aan lopen en ging als het konijn even stil zat, vlak bij hem zitten. Na verloop van tijd gingen ze tegen elkaar aan slapen, wat een erg koddig gezicht was. Kort daarna veranderde genegenheid in verliefdheid. Het konijn deed erg zijn best om het eendje te dekken. Het eendje zat regelmatig met zijn snavel zachtjes aan de konijnensnuit te knabbelen en die trok dan zijn neus op. Ze sliepen ook samen, altijd op hetzelfde plekje. De eend ging tegen de muur aan zitten en het konijn kroop dan tegen hem aan.

Op een morgen zei Dick, het konijn en de eend zijn zeker erg lui want ze zijn nog niet wakker. Toen ze later op de dag nog op dezelfde plek zaten ging Dick toch maar eens kijken. Het was intens zielig want de eend was dood.

Het konijn was tegen zijn maatje aan blijven zitten. Wij vonden het heel moeilijk om de eend weg te halen maar het moest wel.
Toen de eend weg gehaald werd krabde het konijn venijnig Dick z´n handen open.

Er was dus een hechte liefdesband tussen deze dieren.