Nog even nagenieten van de heerlijke zomer foto`s. De papegaaien hebben in de winter periode echt geen zin om naar buiten te gaan. Soms even snel een frisse snavel, maar liever zitten ze in hun verwarmde binnen verblijven.

Deze verwarmde binnen verblijven  worden mede mogelijk gemaakt door een financiële bijdragen door Stichting ABRI voor dieren. Heel hartelijk bedankt voor jullie donatie!

Binnen De Apenhof zoeken wij altijd naar een geschikt vriendje. Soms gaat dat makkelijk en snel, een andere keer zijn er meerdere pogingen nodig. Kuifje had soms een vriendje, maar na verschillende pogingen om een geschikte partner te vinden, zat zij een tijdje alleen. De vrijwilligers waren op zoek naar een maatje. En een maatje hebben zij gevonden. Het is Lobbes, een Blauw-gele ara.

Kuifje kwam hier binnen als een enorme verenpikker. De oorzaak daarvan is vaak stress, verveling of te weinig aandacht. Helaas is Kuifje haar borst kaal en de veren zullen ook niet meer terugkeren. Haar huid was al glad toen zij bij De Apenhof binnen gebracht werd. Ze heeft geen ‘kippenvel’ meer. Ook haar snavel is zwaar beschadigd, zij mist aan de zijkant een groot stuk. Waardoor dit komt blijft gissen. We weten tenslotte niet wat zij allemaal al heeft mee moeten maken.

Kuifje is bij meerdere verschillende papegaaien geïntroduceerd. Meestal zonder succes. Kuifje is over het algemeen niet zo onder de indruk van andere papegaaien en is erg dominant naar soortgenoten.

Kuifje heeft in het verleden al eens bij een Grote ara gezeten. De twee vormden jarenlang een onafscheidelijk duo, totdat de ara helaas overleed. Nu ook de partner van Lobbes alweer een tijdje overleden is en hij toch echt een vriendje mistte was dit de kans voor Kuifje om een nieuwe partner te krijgen. Inmiddels zitten de twee alweer een tijdje samen en genieten zij van elkaars gezelschap. Ze slapen nog niet tegen elkaar aan, maar met een beetje geduld gaat ook dat lukken.

Het maakt ons dan ook heel blij dat zij nu samen kunnen genieten van een dierwaardig bestaan. En wij ze kunnen geven waar zij recht op hebben.

Anita Brouwer-Venema

 Het is weer bijna Dierendag! Het is lang niet voor alle dieren een bijzondere dag. Vele dieren hopen op een betere toekomst zonder pijn en verdriet.

Bij De Apenhof zorgen we ervoor dat alle papegaaien in ons opvangcentrum 365 dagen per jaar (en dit jaar zelfs 366 dagen) de liefde, steun en zorg krijgen die ze zo enorm verdienen.

Zoals Geelvoorhoofdamazone Loritta – die na 45 jaar in de huiskamer te hebben doorgebracht – bij De Apenhof eindelijk samen mag genieten van een leven tegenover enkele soortgenoten.

En Jacco die in Coco een vriendje voor het leven vond. Zij zitten elke avond knus tegen elkaar aan te slapen en poetsen elkaars veren. Welke papegaai wil dit nu niet?

Deze papegaaien kunnen niet zonder uw financiële steun. Mocht u de papegaaien in De Apenhof een warm hart toe dragen dan kunt u ons steunen door uw gift over te maken op rekening nummer NL34 INGB 0003669888 t.n.v. Stichting De Apenhof in Barneveld.

Alle hulp, groot of klein, is meer dan welkom en waarderen we enorm.

Namens alle papegaaien heel hartelijk bedankt.

Helaas is de organisatie – die ons al vele jaren steunt – gestopt met hun zeer dankbare werk. Sinds begin jaren negentig steunde Stichting Rechten Voor Al Wat Leeft De Apenhof met een financiële bijdragen.

De belangengroep Stichting Rechten Voor Al Wat Leeft streed vele jaren tegen de intensieve veehouderij (waaronder ook de kalkoenen-, de konijnen- en eenden fokkerijen), tegen onnodige dierproeven ten behoeven van de farmaceutische en cosmetische industrie en oorlogsdoeleinden en tegen de bontindustrie. Ook zetten zij zich in tegen het onverdoofd castreren van biggen en het ritueel slachten.

Mevrouw Van Oosten-Poortman was de eerste waarmee De Apenhof in contact kwam. Na vele jaren strijden tegen elke vorm van dierenleed moest zij het stokje overgeven aan mevrouw de Boer. Toen mevrouw de Boer het over nam moest beloven dat de stichting opgeheven zou worden als zij het niet meer kon. En zo gebeurde het dat de stichting niet meer bestaat.

Lieve Stichting Rechten Voor Al Wat Leeft, heel hartelijk bedankt voor de vele jaren dat jullie je ingezet hebben tegen het dierenleed. Bedankt voor alle financiële steun die de Apenhof zovele jaren mocht ontvangen. Mede dankzij jullie hebben wij de dieren de verzorging kunnen bieden die zij zo hard verdienen.

Anita Brouwer- Venema

Snotjong wil ook buiten graag aandacht.

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Geelnekamazone Snotjong

Amazone Papegaaien in de Apenhof

Er zijn vele verschillende amazone soorten. In de Apenhof worden onder andere onderstaande soorten verzorgd:

1. Geelwangamazone
2. Blauwvoorhoofdamazone
3. Geelnekamazone
4. Geelvoorhoofdamazone
5. Witvoorhoofdamazone
6. Dubbele Geelkopamazone
7. Mülleramazone

Herkomst en uiterlijk

De papegaaien komen oorspronkelijk uit Midden en Zuid Amerika. Deze bestrijken een groot gebied rondom de Amazone in Zuid en Midden Amerika. De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. Toch hebben ze één ding met elkaar gemeen en dat is hun overwegende groene kleur. Doordat alle amazones de groene kleur hebben, worden amazones vooral aan de kleur van hun voorhoofd, hoofd, schouders en buik herkend.

Kleuren die veel bij amazones voorkomen zijn geel, oranje, rood, blauw, paars en wit.

Ze worden 25-45 cm groot. Ze kunnen 70-75 jaar oud worden.

Huisvesting en voeding

Het belangrijkste doel van een amazone papegaai is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze doen alles samen, van slapen tot eten. Een groep papegaaien bestaat uit meerdere paren. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder eten zij delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). Amazones vinden het meestal erg fijn om te badderen.

Het zijn aantrekkelijke en vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen. Hun imitatievermogen evenaart vaak zelfs dat van een Grijze Roodstaart.

Als huisdieren zijn de amazonen van Zuid en Midden Amerika eerst naar Los Angeles gebracht. Veel papegaaien zijn toen weer ontsnapt, omdat ze de tralies van hun kooien kapot hadden gekauwd. De kooien waren namelijk van hout gemaakt en met hun scherpe grote snavels kunnen ze dit gemakkelijk slopen. Deze vrijgekomen papegaaien hebben er 70-80 jaar rondgevlogen, samen met andere vrijgekomen soortgenootjes (van smokkelaars of door brand en eigenaren die hun papegaai lieten weg vliegen, omdat ze er niet meer voor wilde zorgen).

Niet geschikt als huisdier
Het zijn populaire huisdieren vanwege hun mooie, open en clownachtige persoonlijkheid en intelligentie. Ze hebben een geweldig geheugen en kunnen zich gebeurtenissen maanden- of jarenlang herinneren. Amazonen zijn energiek, speels, sociaal en vragen, zoals veel aandacht. Veel Amazonen zijn ‘karakters’ en hebben last van stemmingswisselingen. Hun stemmingen kunnen variëren van lief, lawaaierig, stil en naïef via hardnekkig tot jaloers, speels, agressief en irritant. Eigenaren die niet genoeg zorg bieden, worden vaak in de oren of vingers gebeten.

Dat is het moeilijkste aan de amazonepapegaaien, de eigenaren van de papegaaien moet werkelijk begrip hebben voor hun stemmingen en gedrag. De amazonen zijn zelden afstandelijk of verlegen. De meeste amazone papegaaien in de Apenhof zijn afkomstig van mensen die om één of ander reden niet meer voor de papegaai konden/ wilden zorgen. Vaak doordat er te weinig aandacht en zorg wordt besteed aan de papegaai kan hij vervelende eigenschappen krijgen. Zoals het schreeuwen (tijdens visite, telefoon gesprekken e.d.) en het rommel maken in en om hun kooi. Ook vergeten mensen vaak dat een papegaai 60 jaar of ouder kan worden. Enkele soorten zijn ernstig bedreigd, wat te danken is aan de voortdurende ontbossing en vernietiging van hun leefgebied. Mede hierdoor zijn de meeste amazone soorten beschermd.

Leven in de Apenhof

Een van de bekendste amazone bewoner van De Apenhof is Snotjong. Snotjong zegt zijn eigen naam, maakt een kreunend geluid als hij of zijn buurvrouw aangehaald wordt en kwebbelt heel wat af. Ook lacht hij op dezelfde manier als Anita. Het is een vriendelijke vogel voor mensen, maar wel een met een sterke eigen wil en pittig karakter, zeker naar soortgenoten.

Snotjong werd begin jaren tachtig binnengebracht bij De Apenhof. Zijn snavel was wat misvormt. En doordat deze slecht was onderhouden, had hij wat moeite met eten. De snavel werd door de dierenarts bijgewerkt zodat hij zijn pitten weer gemakkelijk kon pellen. De snavel van Snotjong heeft nog altijd een paar maal per jaar een onderhoudsbeurtje nodig. Terwijl hij zijn onderhoudsbeurt ondergaat kwebbelt hij er vrolijk oplos, het lijkt hem niet te deren. De voeding die Snotjong in De Apenhof krijgt bestaat uit gemengd papegaaienvoer, pellets en hij krijgt er vers fruit, groenten, kruiden en noten bij. Hij is vooral gek op appel.

Toen Snotjong eenmaal gewent was bij De Apenhof werd er gezocht naar een maatje. Het duurde een behoorlijke tijd voordat hij andere papegaaien accepteerde. Hij vond ze maar eng en had geen idee hoe hij met ze om moest gaan en ging vooral in de aanval als een soortgenoot in zijn buurt kwam. Uiteindelijk lukte het toch om hem aan een soortgenoot te koppelen. De twee vormden jarenlang een onafscheidelijk duo, totdat Barry helaas overleed.

Na het overlijden van Barry, hebben we geprobeerd Snotjong te introduceren met andere papegaaien bij De Apenhof. Hij was heel even samen met Chico, maar die kennismaking liep uiteindelijk op niets uit. Ook van Chica moest Snotjong niets weten.

Inmiddels is Snotjong weer een tijdje alleen en doen onze dierverzorgers hun best Snotjong elke dag met verrijking bezig te houden. Hij vindt het erg gezellig als de vrijwilligers even bij hem komen staan om te kletsen. Het liefst gaat hij met zijn snavel door de haren van een van de vrijwilligsters. Dat doet hij heel voorzichtig. Ook zijn kooiverrijking sloopt hij, ondanks zijn wat misvormde snavel, graag en in een rap tempo.

Doordat Loritta en Snotjong op elkaar reageerde door hetzelfde geluid te maken werd het verblijf van Loritta tegenover Snotjong gezet. Stiekem hadden de vrijwilligers de hoop dat zij samen 1 verblijf wilde delen. Maar helaas beiden papegaaien zitten niet te wachten op een kamergenoot. Ze staan al een langere tijd tegenover elkaar en hebben het op deze manier erg gezellig en kwebbelen wat af. We hopen dat ze nog lang van elkaars gezelschap mogen genieten, al is het helaas in gescheiden verblijven.

Gert Brouwer

Door het overlijden van Bibi kwam Kiwi alleen te zitten. Ook Pake, een Witvoorhoofdamazone, zat alleen. Pake zat dan weliswaar tegenover Loritta en had op deze manier gezelschap, toch is een kamergenoot de beste oplossing voor papegaaien om een zo natuurlijk mogelijk gedrag te laten zien.

Pake en Kiwi werden voorzichtig bij elkaar geïntroduceerd. En waar het er in het begin op leek dat de oude rustige Pake helemaal geen zin had in druktemaker Kiwi, na een aantal maanden accepteerde de twee elkaar.

Inmiddels slapen Pake en Kiwi dichtbij elkaar in de buurt en hebben het erg naar hun zin. We hopen dat zij, gezien hun leeftijd, toch nog lang van elkaar mogen genieten.

Anita Brouwer-Venema

Lobbes dankt zijn naam aan zijn sullige, vriendelijke uitstraling. Maar het is allerminst een sul en het blijft nog wel oppassen geblazen met deze blauw gele ara. Als hij zijn dag niet heeft kan hij nog wel eens met zijn enorme snavel naar de vrijwilligers happen. Laten we eerlijk zijn, als je die snavel ziet wil je niet gebeten worden.  Gelukkig wordt hij steeds vriendelijker. Inmiddels trek hij de voerbak niet meer uit de handen van de vrijwilligers en wil zelfs een gedroogd banaantje aanpakken.

De vrijwilligers kunnen gewoon zijn verblijf in om schoon te maken. Hij bekijkt het van een afstandje maar is dan heel rustig. Hij wacht braaf tot de schoonmaak klaar is en geniet van weer van zijn vriend.

Lobbes deelt sinds het overlijden van zijn ara partner zijn verblijven met Kuifje. De twee zijn beiden niet moeders mooiste omdat zij , ondanks alle inzet van de vrijwilligers , zichzelf kaal blijven plukken. Maar ze zijn gelukkig. En dat is het belangrijkste.

Lobbes eet als eerste en Kuifje wacht netjes op zijn beurt. Ondanks dat ze totaal niet op elkaar lijken genieten zij van elkaars gezelschap . Lobbes is erg graag buiten. Zijn buitenverblijf is begroeit met een enorme kiwi stuik die hij graag kapot knaagt. De kiwi’s op zich vindt hij dan weer niets aan en zal deze dan ook echt niet aanpakken. Als het `s avonds tijd is om de papegaaien naar hun binnen verblijven te laten verhuizen hoef je tegen hem alleen maar te zeggen: “zou je eens niet naar je nest gaan”. Braaf gaat hij dan door zijn luik naar binnen. Hij weet dat er dan binnen wat lekkers op hem wacht. Kuifje zit dan allang binnen. Die vindt buiten zijn maar even leuk.

Bij De Apenhof krijgen papegaaien een tweede kans in het leven. In ons opvangcentra kunnen ze herstellen van een soms tragisch verleden als huisdier. Het verzorgen van deze kwetsbare papegaaien kunnen wij niet doen zonder de steun van u als liefdevolle donateur.

Mocht u ons ook willen steunen, u kunt uw gift overmaken op: NL34INGB0003669888 t.n.v. De Apenhof

Aan iedereen die De Apenhof steunt, ontzettend veel dank. We waarderen dit echt enorm!

De papegaaien hebben overdag de keuze of zij in hun binnen of buiten verblijf willen zijn.

Daar waar de ene papegaai het liefst buiten blijft tot het koud of donker is, kiest de andere ervoor om lekker warm  binnen te blijven.

Het belangrijkste is dat zij genieten. Abel, Karel, Chico en Chica doen dat het liefst buiten.

Ieder jaar is het weer een feest als na een koude winter het zonnetje weer gaat schijnen en de papegaaien lekker kunnen genieten van hun buiten verblijven. Daar waar de ene papegaai al snel weer naar binnen wil , wil de ander zolang mogelijk genieten.

Snotjong wil ook buiten graag aandacht.

Charlie en Ricky vinden het weer spannend nu ze zich nog niet kunnen verschuilen onder het bladeren dek van de kiwi struik.

Boyke en Lorre genieten weer volop van het zonnetje.

Boris is graag en veel buiten, Maar zodra er iemand in de buurt van zijn verblijf komt vliegt hij snel naar binnen.

Lady en Paco blijven zolang mogelijk buiten. Totdat ze het echt te koud vinden en dat toch maar naar hun verwarmde binnen verblijven verhuizen.